مقایسه نیمرخ ساختاری و ارتباط آن با تعادل و قدرت عضلانی در افراد مبتلا به سندرم داون

هدف از این پژوهش مقایسه نیمرخ ساختاری و ارتباط آن با تعادل وقدرت عضلانی در افراد مبتلا به سندرم داون (ds) بود. در این مطالعه 30 نفر مبتلا به سندرم داون (میانگین سن 07/2±15.02 سال، قد 65/10 ±155 سانتیمتر، وزن 80±63/61کیلوگرم و شاخص توده بدنی21/4±85/25 کیلوگرم برمترمربع) و 25 نفر همتایان سالم (میانگین سن 13/2±04/15 قد42/11± 36/164 وزن01/12±24/56 و شاخص توده بدنی58/3±72/20) شرکت کردند. جهت ارزیابی ناهنجاری های سر به جلو و شانه گرد از نمای جانبی و در کج گردنی از نمای قدامی توسط دوربین عکس برداری مدل (canon power shot a1200hd) استفاده شد. جهت بررسی کایفوز و لوردوز از خط کش منعطف مدل(kering) استفاده گردید. جهت ارزیابی تعادل نیمه پویا افراد از دستگاه تعادل سنجش بایودکس مدل (shirleyny biodex,inc.) استفاده گردید. همچنین برای اندازه گیری متغیرهای ایزومتریک قدرت عضلانی از قدرت سنج دستی (mmt,north coast,usa) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده¬ها با استفاده از آزمون آماریt مستقل و ضریب همبستگی با استفاده از نرم افزار (21) spss انجام شد (05/p< ). نتایج آماری بررسی نیمرخ ساختاری نیز حاکی از وجود تفاوت معناداری میان زاویه سر به جلو(001 /0p=)، زاویه شانه گرد(001 /0p=)، کایفوز(001 /0p=) درافرادسندرم داون نسبت به گروه سالم بود، اما تفاوت معناداری بین لوردوز(406/0p=) وکج گردنی(860/0p=)، گروه ها با یکدیگر مشاهده نشد. نتایج آماری بررسی تعادل نیمه پویا و قدرت ایزومتریک عضلانی حاکی از وجود تفاوت معناداری (001 /0p=) بین دو گروه بود. همچنین رابطه معنی¬داری بین عوامل تعادل با هر یک از ناهنجاری های سر به جلو و کایفوز آزمودنی های سندرم داون با تعادل قدامی-خلفی و بین کایفوز و شانه گرد با تعادل کلی وجود داشت (009/0, p=02/0, p= 006/0 p=). بنابراین با توجه به یافته های طرح حاضر ضعف تعادل و قدرت عضلانی و مشاهده ناهنجاری های سربه جلو، شانه گرد و کایفوز در مبتلایان به سندرم داون به نظر می رسد بهبود تعادل و قدرت عضلانی و کاهش عوارض مذکور از طریق توصیه هایی برای اصلاح وضعیت بدنی این افراد ضروری به نظر می رسد.